Wildhood Ride – Mesch
De leden van Wildhood zijn al vaker met mij door Zuid Limburg gereden en toen de mogelijkheid zich voordeed om weer een tocht met hen te rijden, wilde ik proberen om toch weer een ander deel van Zuid Limburg te laten zien dan de voor de hand liggende gravelpaden en beklimmingen. Iets origineels dus. Dat is denk ik goed gelukt door ten eerste een aantal wegen net anders aan te vliegen dan gebruikelijk, enkele stukken waar je normaal naar toe gaat voor de beklimming nu eens als een afdaling te nemen. Ten tweede de keuze voor een beetje ongebruikelijke start locatie, n.l. het kleine gezellige dorpje Mesch dat op de grens met België ligt en ten derde een stuk Belgische Voerstreek mee te pakken waar je normaal zelden komt als je aan Zuid Limburg denkt. Zo ben ik uiteindelijk gekomen tot deze route.
De route is bijna geheel over gravel- en bospaden en biedt veel variatie. Lange beklimmingen en een aantal korte pijnlijke heuveltjes. Snelle makkelijke afdalingen en een paar technische waar je je vingers maar beter aan de rem houdt. Mooie gladde gravelstroken en, helaas, ook enkele hobbelige grasstroken (maar niet te veel).
Ondanks een lengte van slechts 82km voel je de 1200hm op deze route wel degelijk. Ik heb de route in korte tijd twee maal gereden, bij prachtig weer en een dag in de regen, maar beide keren optimaal genoten en moe gefinisht.
Tubeless banden zijn aanbevolen want er zitten best veel ruwe stukken tussen, zo is de Zuid Limburgse gravel nu eenmaal. Have fun en ik hoor graag hoe de route bevallen is.
Vanuit Mesch, met nog koude spieren, gaat de route van 70m hoogte naar 124m hoogte met stukjes van 11%. Dat doet even pijn, maar het uitzicht is een mooie beloning. De route duikt meteen al Belgie in om vervolgens weer richting Mheer te gaan, terug Nederland in.
Vervolgens slingert de route tussen Sint Geertruid, Banholt en Reijmerstok door richting Gulpen. Maar voordat de drukte van Gulpen bereikt wordt, draait de route al weer af naar de Engelenweg. Een lange klim van 2km, steeds zo rond de 4% stijgingspercentage met een kleine verrassing van 16%, maar die is gelukkig maar kort. Een stuk verder leidt de route je door het “Onderste Bosch”. Aan het einde van dit bos, net voor de camping heb je een prachtig uitzicht, in komoot is dit de highlight “Beautiful view towards Epen right next to camping Oosterberg”. Onthoud even het witte restaurant Gerardushoeve aan je linkerzijde, deze zie je veel later in de route vanuit de verte weer terug. De windmolens in de verte staan in Duitsland op de grens met Bocholtz. Als je hier een klein stukje van de route afwijkt, bergaf tot aan de bocht, heb je een prachtig uitzicht op de Camerig en helemaal links in de verte Kasteel Beusdael. Snel weer omdraaien en terug naar de route.
Eventjes over de weg richting de Schweiberg, maar in plaats van de Schweiberg zelf, pakken we de gravelafdaling parallel. Deze loopt lekker en gaat uiteindelijk over in een stukje asfalt richting Mechelen. Net voor Mechelen, links door Overgeul weer de gravel op, nu richting Partij. Vanuit Partij op weg naar de lunch stop, maar niet nadat er eerst flink wat hoogte meters overwonnen worden. Van 100m hoogte naar 266m hoogte over bijna 7km. De lunch bij ‘t Hijgend Hert is dik verdiend.
Na ‘t Hijgend Hert gaat het naar onder, naar Sippenaeken om vervolgens via Grenspaal 12, het meest zuidelijke punt van Nederland, langs Kasteel Beusdael te rijden. Herinner je je deze nog van toen je redelijk fris en fruitig bij Camping Oosterbosch stond? Iets verderop in de klim kun je al fietsend uitkijken over het dal en zie je in de verte de Gerardushoeve schitteren in het zonlicht.
We kruisen de grens weer bij Teuven om vervolgens via een korte maar pittige klim bij grenspaal 18 weer Nederland te bezoeken en in Noorbeek uit te komen. Net buiten Noorbeek klimt de route naar Kattenroth om vervolgens via een best technische afdaling in Schophem uit te komen. Opletten in deze afdaling. Als je je snelheid onder controle houdt, is deze prima te doen.
De finale van de laatste 20km speelt zich geheel in de Belgische Voerstreek af. Het is duidelijk dat de Voerstreek meer landbouw gronden heeft, waardoor er behalve gravelstroken ook een aantal paden tussen de velden in de route zitten, die na veel regen nog wel eens modderig kunnen zijn. De ergste stukken zijn er in de test-run uitgehaald en deze overgebleven stukken zijn prima te doen.
Onder het spoor door om vervolgens in het bos “Le Bois du Roi” uit te komen. Hier zit in een klein stukje hike-and-bike in, omdat er enkele bomen gekapt zijn en zijn blijven liggen. Ik heb hier nog geen mooie oplossing voor gevonden zonder veel extra asfalt. Hierna snel door richting Affnay met een prachtig uitzicht net voor de afdaling. Vervolgens via Bombaye weer richting het spoor. Als de route vervolgens door Bernau trekt, is het einde inzicht. Nog één keer terug naar een licht verzet voor dat laatste klimmetje van 6% en dan mag je al gaan denken aan een stoeltje in de zon bij Café ‘t Piepke in Mesch. Snel de grote weg oversteken en weer terug Nederland in, nog één keer rechts en één keer links en het terras ligt aan je voeten. De laatste zware taak is een keuze maken uit de vele speciaal bieren en dan is het tijd om moe maar voldaan te genieten van wat je net hebt gereden.
