Na een paar bochten draai je de eerste gravelstrook op en weet je, dit wordt een mooi avontuur! Het blijkt, zoals beloofd op Komoot, een echte gravelroute. Mooi goed lopende gravelstroken volgen elkaar op, de stukken door het Savelsbos zijn prachtig en op een voor mij op dat moment in koers te steile klim na prima te doen. De schrik sloeg me even om het hart toen ik bij de eerste serieuze klim van de fiets moest, maar gelukkig werden de benen beter en werd daarna iedere klim goed verteerd.

Blauwe luchten met scherp afgetekende wolken en een zonnetje waren mijn deel op de eerste helft van het parcours. Gravel lag er prima bij conform beschrijving door Gabrie. Op het plateau tussen Mesch en Libeek kreeg mijn G-bike de eerste serieuze modderspetters te verwerken. Een voorteken?

Het ene mooie vergezicht wordt afgewisseld door het andere terwijl je stiekem de hoogtemeters aaneenrijgt via overwegend gravel- en bospaden. Net buiten Epen draait de route het asfalt op en kun je je benen even meten met de talloze wielrenners die Camerig gaan bedwingen. In een mooi ritme en, eerlijk is eerlijk, met pijn in de benen kom ik bij Buitenlust aan. De wachtrij voor het terras doet me besluiten door te trappen. Halverwege de klim in het Vijlerbos schiet de route weer van het asfalt af het schitterende woud in. Even het gevoel dat je alleen in de Ardennen rijdt! Even, want de drukte rond het Hijgend Hert maakt dat je je slalom skills kunt oefenen. Het mezelf beloofde biertje sla ik hier even over. De route gaat verder het bos uit over prachtige stroken gravel richting Orsbach.

Net voor een drukke weg zie ik een terras, zonder wachtrij en besluit mezelf op het welverdiende biertje te trakteren. Het wordt een glas Tongerlo Blond en een stuk Vanille Torte. Waarom spreekt die ober Duits en eet ik Torte? Geen tijd om hier verder over na te denken want de hel breekt los. Een enorme onweersbui maakt dat de rest van de route weleens een mudfest kan gaan worden.